
قدیمیها میگفتند: «دعوا نمک زندگیه...» اما اگر شورش درآید زندگی را به کام تمام اعضا خانواده خصوصاً فرزندان تلخ میکند. تلخی که دیگر با هیچ شیرینی از ذهن کودکان پاک نمیشود.

با گریه به تنها ثمره زندگیاش نگاه میکند و میگوید: «من فقط به خاطر تو دارم این زندگی را تحمل میکنم، اگر تو نبودی من یک لحظه هم در این خانه زندگی نمیکردم...»
دخترک که با شنیدن حرفهای مادرش احساس گناه میکند، با عجله عروسک موردعلاقهاش را برمیدارد و به کنج اتاق پناه میبرد. با دو دست کوچکش گوشهایش را میگیرد و با خودش زمزمه میکند: «اگر من نبودم پدر و مادرم باهم دعوا نمیکردند. مادرم به خاطر من سختی میکشد. پدرم به خاطر شیطونیهای من سر مادرم داد میزند. اگر من نبودم همه چیز بهتر میشد. ای کاش من نبودم...»این صحنه برایتان آشنا نیست؟ اکثر کودکان حداقل برای یک بار هم که شده این تصویر را در دعوای والدین یا حتی سریالهای