بسم الله الرحمن الرحيم
پاسخ قسمت پنجم :
به صورت خلاصه، خلقت و هدایت علیمانه و حکمیانه، و حاکمیت نظام علیّ و معلولی بر عالم هستی، و قرار داشتن هر چیزی و هر امری در چارچوب اندازه‌ها مقدرات خود، ایجاب می‌کند که وقوع بسیاری از پدیده‌ها، قضای حتمی شده و ثابت و غیر قابل تغییر باشد، اما وقوع برخی دیگر از پدیده‌ها، حوادث و احوالات، متناسب با تغییر شرایط، متغیر گردد. فرض کنید که کسی بر اساس نقشه و با امکانات کافی، به دنبال گنجی می رود، اما در چند قدمی آن، پیشمان می شود و بر می‌گردد و یا حادثه‌ای او را از رسیدن باز می‌دارد و یا رسیدن او را به تعویق می‌اندازد.
ظهور حضرت امام مهدی علیه السلام نیز همین‌طور است، ضمن آن که به صورت قطعی واقع خواهد شد، چه بسا یک ساعت یا صد سال جلو بیفتد و یک ساعت یا صد سال به تعویق بیفتد؛ و این مواضع و عملکرد مردمان است که این تعجیل یا تأخیر (بداء) را سبب می‌گردد؛ وگرنه حتی دعا برای تعجیل نیز هیچ اثری نداشت.
بنابراین، هر چه مؤمنان و مسلمانان، امام شناس‌تر گردند، هر چه در رشد علم، ایمان و عمل خود بیشتر تلاش کنند، هر چه از عوامی و جّوزدگی مثبت و منفی فاصله بگیرند، هر چه با آگاهی و بصیرت بیشتر و البته با اخلاص شدیدتر، به موقع در صحنه‌ها حاضر شده و به وظیفه خود عمل کنند، و هر چه بیشتر دعا کنند و درراستای استجابت دعای خود بکوشند، در امر ظهور تعجیل بیشتری می‌شود و اگر غفلت کنند، خسته شوند، از میدان خارج شود، و یا خدایی ناکرده تسلیم دشمن گردند، بداء تأخیری رخ می‌دهد و امر ظهور به تعویق می افتد.(پایان)