حضرت عبدالعظیم حسنی(ع) با بهره‌گیری از محضر سه امام به محدثی دانشمند تبدیل شد و خدمات او به اسلام و شیعیان از جمله تلاش برای گم نشدن قبر سیدالشهدا(ع) سبب شد که زیارتش برابر با زیارت امام حسین(ع) باشد و حرمش هم قبله مردم تهران.
چهارم ماه ربیع‌الثانی میلاد با سعادت مردی است که در زمان حیاتش مجبور به هجرتی شد که این هجرت برای ما ایرانی‌ها همه نور و رحمت و برکت بود و هست، حضرت عبدالعظیم حسنی(ع) ایشان از نوادگان امام حسن مجتبی(ع) و از چهره‌های برجسته خاندان پیامبر بود. او نه یک امام معصوم، بلکه عالمی بزرگ، محدثی دقیق و یاری وفادار برای امامان زمان خود به‌شمار می‌رفت.
دوران زندگی ایشان مقارن با سه امام یعنی امام رضا(ع)، امام جواد(ع) و امام هادی(ع) بود و بارها در خدمت آنان قرار گرفت و به عنوان امانتدار حدیث و معرفت اهل‌بیت معرفی شد.
مرجعیت علمی در عصر خفقان
حضرت عبدالعظیم(ع) در زمانی زندگی می‌کرد که دستگاه عباسیان به شدت در حال فشار و سرکوب شیعه بود. او با حفظ و نشر معارف اهل‌بیت، به نوعی دانشگاه مخفی شیعه را در ری و بغداد زنده نگه داشت. بسیاری از احادیث فقهی و اعتقادی امروز، به واسطه او به ما رسیده است.
تأیید جایگاه علمی و دینی توسط امام هادی(ع)
یکی از نکات ویژه در زندگی ایشان، عرضه عقاید خویش به امام هادی(ع) است. او به سامرا رفت و در حضور امام، بند به بند باورهایش را درباره توحید، نبوت، امامت و معاد بازگو کرد. امام هادی(ع) پس از شنیدن آن فرمودند: «هذا دین الله الذی ارتضاه لعباده» این دین الهی است که خداوند
حضرت عبدالعظیم حسنی (ع) از سادات حسنی و راویان حدیث بودند که جزو نوادگان امام حسن مجتبی (ع) به شمار می‌روند.
حضرت عبدالعظیم حسنی (ع)، مشهور به سیدالکریم، از سادات حسنی و راویان حدیث بودند که جزو نوادگان امام حسن مجتبی (ع) به شمار می روند. مردی با تقوا و با ایمان که در جایگاه معتمد اهل بیت (ع) و ائمه اطهار (ع) قرار گرفتند و جزو ناقلان و امانتداران در احادیث بودند.
عبدالعظیم بن عبدالله بن علی بن حسن بن زید بن حسن بن علی بن ابی‌طالب، مشهور به عبدالعظیم حسنی و سید الکریم، در چهارم ربیع الثانی سال 173 هجری قمری در زمان حکومت هارون الرشید در شهر مقدّس مدینه متولد شد و مدّت ۷۹ سال عمر با برکت او با دوران امامت چهار امام معصوم یعنی امام موسی کاظم (ع)، امام رضا (ع)، امام محمّدتقی (ع) و امام علیّ النّقی (ع) مقارن بوده است.
ایشان محضر مبارک امام رضا (ع)، امام محمّد تقی (ع) و امام هادی (ع) را درک کرده و احادیث فراوانی از آنان روایت کرده است.
ایشان از پدری به نام «عبدالله بن علی قافه» و مادرش دختر اسماعیل بن ابراهیم که «هیفاء» نام داشت، بوده و از سادات حسنی هستند که نسبشان به کریمه اهل بیت (ع) امام حسن مجتبی (ع) می رسد و به حسنی شهرت یافته است.
حضرت عبدالعظیم الحسنی (ع) از دانشمندان شیعه و از راویان حدیث ائمه معصومین (ع) و از چهره‌های بارز و محبوب و مورد اعتماد، نزد اهل بیت عصمت (ع) و پیروان آنان بود و در مسایل دین آگاه و به معارف مذهبی و احکام قرآن، شناخت و معرفتی وافر داشت.