بسم الله الرحمن الرحیم
انتخاب درست :
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَتَّخِذُوا الَّذِينَ اتَّخَذُوا دِينَكُمْ هُزُوًا وَلَعِبًا مِنَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ مِنْ قَبْلِكُمْ وَالْكُفَّارَ أَوْلِيَاءَ وَاتَّقُوا اللَّهَ إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنِينَ - اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد! افرادى كه آيين شما را به باد استهزاء و بازى می گيرند از اهل كتاب و مشركان ولىّ - دوست و سرپرست خود مگیرید و از خدا بپرهيزيد اگر ايمان داريد!(سوره مائده‌ آیه 57)

این امر خداوند متعال، هم جنبۀ شخصی دارد و هم اجتماعی و سیاسی- هم در مسائل داخلی کاربرد دارد و هم در روابط بین الملل.
ولایت،به معنای دوستی وسرپرستی می‌باشد که حتماً باید بر اساس قواعد و چارچوب باشد، و مهم‌ترین ملاک‌ها، همان ایمان و دین خداست.
ممکن است کسی به توحید،معاد و اسلامی که شما شناخته و ایمان آورده‌اید، باوری نداشته باشد، اگر چه او نیز ارزش دوستی و سرپرستی ندارد، اما وقتی به آن تازد و مسخره نیز می‌کند، در موضع دشمن قرار گرفته است؛ هر چند اینان همانانی هستند که وقتی به بطلان دین و آیین خودشان انتقاد و اعتراضی شود، زود می‌گویند: همه نظرات و دیدگاه‌ها محترمند!
هر چند که این یک ادعای دروغ و فریبنده است و هر نظر، دیدگاه و باوری محترم نیست، و چه بسا ماده‌گرایان به بهانه اومانیسم، ماکیاولیسم و هر ایسم دیگری به لزوم این همه ظلم و جنایت باور دارند و چنین دیدگاه و گرایشی اصلاً محترم نیست؛ اما به دین و آیین شما نیز هیچ احترامی قائل نیستند و پا را از انکار و انتقاد فراتر گذاشته و استهزاء می‌کنند.
اگر دین و آیین حق کنار گذاشته شود، اگر باور به توحید، معاد و اسلام کنار گذاشته شود، دیگر چه وجه مشترکی برای سرپرستی و دوستی باقی می‌ماند، به جز دنیا و متاعش که تمامی اختلافات، نزاع‌ها، ظلم‌ها، جنایات، خیانت‌ها، خباثت‌ها، توطئه‌ها و جرم‌ها، برای همان است.
پس کسانی که دین و آیین شما را مسخره می‌کنند، چه افراد باشند و چه دولت‌ها و حکومت‌ها، چه کفار علنی باشند و چه به ظاهر اهل کتاب باشند، نه تنها ارزش دوستی ندارند، بلکه رسماً دشمن می‌باشند و دشمنی می‌کنند و هیچ عاقلی دشمن را به دوستی و سرپرستی بر نمی‌ گزیند.
از این‌رو، اخلاق موضع‌گیری انسان مؤمن در هر انتخابی، خواه انتخاب همسر باشد، یا دوست - انتخاب رئیس جمهور باشد و یا دولت خارجی برای دوستی، چارچوبی عقلی و الهی دارد و دشمن را دوست و سرپرست بر نمی‌گزیند؛ اگر چه ممکن به اجبار و ضرورت، تعاملاتی داشته باشد.